ថ្មីៗនេះ ផែនទីរបស់ក្រុមហ៊ុន Google ដែលមានឈ្មោះថា Google Map បានប្ដូរឈ្មោះទីលានប្រជាធិបតេយ្យទៅជាទីលានសម្រាប់វាយ (Fighting Park)។ ការផ្លាស់ប្ដូរឈ្មោះនេះ គឺធ្វើឡើងស្របពេលដែលកម្លាំងសន្តិសុខខណ្ឌដូនពេញ បានវាយលើពលរដ្ឋនៅពេលដែលពួកគេព្យាយាមទៅកៀកទីលានប្រជាធិបតេយ្យ ហើយសូម្បីតែអ្នកកាសែតជាតិអន្តរជាតិ ទៅយកព័ត៌មាននៅក្បែរនោះ ក៏ត្រូវក្រុមសន្តិសុខវាយឲ្យរបងរបួសដែរ។
លើសពីនេះ កម្លាំងអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច បានដាក់ពង្រាយបន្លាលួសហ៊ុមព័ទ្ធទីលានប្រជាធិបតេយ្យ រារាំងមិនឲ្យពលរដ្ឋចេញចូល ហើយបានចេញបម្រាមមិនឲ្យយកទីតាំងនោះធ្វើការជួបជុំតវ៉ា ឬកូដកម្មបាតុកម្មផ្សេងៗ ដោយដាក់ឲ្យស្ថិតក្រោមការស៊ើបអង្កេត។
តើការបិទទីលានប្រជាធិបតេយ្យ មកពីរដ្ឋាភិបាលខ្លាចកើតមានអំពើហិង្សាទៀត ឬក៏ខ្លាចអំណាចពលរដ្ឋ?
មិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ ដែលអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញបង្កើតទីលានប្រជាធិបតេយ្យឡើង។ ទីលានមួយនេះ គឺធ្វើឡើងដើម្បីជាការឆ្លើយតបនឹងច្បាប់ស្ដីពីបាតុកម្មដោយសន្តិវិធី ហើយជាពិសេស ការបង្កើតអោយមានទីតាំងមួយសម្រាប់អោយមនុស្សធ្វើបាតុកម្មនោះ ប្រហែលជាធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងងាយស្រួលគ្រប់គ្រង និងត្រួតពិនិត្យការជួបជុំបញ្ចេញមតិដោយសេរីនោះ។
ឆ្លងតាមការធ្វើបាតុកម្មផ្ទួនៗគ្នាកន្លងទៅ អាជ្ញាធរពិតជាគ្រប់គ្រង និងត្រួតពិនិត្យបានមែន។ នៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យ ពុំដែលមានអំពើហិង្សាបង្ហូរឈាមកើតឡើងទេ។ អំពើហិង្សាបង្ហូរឈាមដែលក្រុមប្រដាប់អាវុធបាញ់តម្រង់ទៅក្រុមបាតុករនោះ កើតឡើងនៅជាយក្រុងម្ខាងទៀតឯណោះ មិនមែននៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យឯកណ្ដាលក្រុងឯណេះទេ។ តើការបិទទីលានប្រជាធិបតេយ្យនេះមកពីពិបាកបាញ់មនុស្សនៅកណ្ដាលក្រុងពេក ឬក៏ជាការបិទសេរីភាពបញ្ចេញមតិនៅកម្ពុជា?
សាលារាជធានីភ្នំពេញ ពន្យល់ថា នេះជាការបិទដើម្បីស៊ើបអង្កេតករណីបង្កហិង្សាមួយ កាលពីដើមខែមករា ដែលបង្កឲ្យមានមនុស្សស្លាប់ និងរបួសនៅផ្លូវវ៉េងស្រេង ហើយថា សេរីភាពបញ្ចេញមតិនៅកម្ពុជា វាសម្បូរហូរហៀរណាស់ទៅហើយ។ បើពិនិត្យលើទិដ្ឋភាពច្បាប់វិញ អ្នកច្បាប់ដែលមិនបម្រើផលប្រយោជន៍រដ្ឋាភិបាល មូលមតិគ្នាថា ការបិទរបស់សាលារាជធានីភ្នំពេញនេះ គឺជាអំពើបំពានរដ្ឋធម្មនុញ្ញផង និងរំលោភច្បាប់ទូទៅផង។
ទី១ រដ្ឋធម្មនុញ្ញជាច្បាប់កំពូល បានចែងច្បាស់អំពីសិទ្ធិសេរីភាពរបស់ពលរដ្ឋក្នុងការជួបជុំការប្រមូលផ្តុំ ការធ្វើបាតុកម្ម ការតវ៉ាដោយសន្តិវិធី។ នៅក្នុងកតិកាសញ្ញាស្ដីពីសិទ្ធិពលរដ្ឋ សិទ្ធិនយោបាយ ដែលកម្ពុជា ជាម្ចាស់ហត្ថលេខីនោះ ក៏បានចែងច្បាស់ពីសិទ្ធិទាំងនោះថា ជាសិទ្ធិមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយសិទ្ធិមូលដ្ឋានទាំងនោះត្រូវតែផ្តល់ជូនពលរដ្ឋ។ រីឯច្បាប់ស្ដីពីបាតុកម្មដោយសន្តិវិធី ក៏បានចែងទៀតថា ការធ្វើបាតុកម្ម ការជួបជុំ គឺសម្រេចឲ្យមានទីលានមួយសម្រាប់ធ្វើជាសាធារណៈ។ ច្បាប់ និងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ត្រូវស្ថិតជាច្បាប់កំពូល ហើយសេចក្តីជូនដំណឹង ឬ ស.ជ.ណ ឬបម្រាមចេញពីស្ថាប័នណាមួយ មិនអាចលុបច្បាប់ទាំងនោះបានឡើយ។
ប៉ុន្តែ ការបិទទីលានប្រជាធិបតេយ្យតាមរយៈលិខិតបម្រាមសាលារាជធានីភ្នំពេញនោះ ទំនងជាកំពុងហក់រំលោភច្បាប់។
ទិដ្ឋភាពផ្លូវច្បាប់ទី២ ដែលត្រូវកត់សម្គាល់មួយទៀត គឺការដាក់ទីតាំងណាមួយឲ្យស្ថិតក្រោមការស៊ើបអង្កេត គឺមានតែស្ថាប័នតុលាការទេដែលមានឆន្ទានុសិទ្ធិ ឬសិទ្ធិសម្រេចចេញដីការក្សាការពារ ដោយផ្អាក ឬហាមចេញចូលតំបន់ដែលបង្កឲ្យមានបទល្មើស។ ប៉ុន្តែ ទីលានប្រជាធិបតេយ្យមិនមែនជាកន្លែងប្រព្រឹត្តបទល្មើសទេ។ កន្លែងប្រព្រឹត្តបទល្មើសដែលនរណាក៏ដឹងដែរថា អាជ្ញាធរបាញ់សម្លាប់មនុស្ស និងធ្វើឲ្យមានមនុស្សច្រើននាក់របួសនោះ គឺនៅផ្លូវវ៉េងស្រេង ដែលមានចម្ងាយច្រើនគីឡូម៉ែត្រពីទីលានប្រជាធិបតេយ្យ។ ដូច្នេះ ផ្លូវវ៉េងស្រេង ឯណោះទេដែលត្រូវតែបិទ ស្ថិតក្រោមការស៊ើបអង្កេត។
ម្យ៉ាងទៀត រហូតមកដល់ពេលនេះ ស្ថាប័នតុលាការមិនបានចេញដីការក្សាការពារ បិទទីលាន និងដាក់ទីតាំងនេះ ស្ថិតក្រោមការស៊ើបអង្កេតឡើយ។ ជាក់ស្តែង គឺនៅជុំវិញបរិវេណទីលាននោះ មិនឃើញមានដីកាតុលាការបិទនៅជាប់ដើមឈើ ឬបង្គោលភ្លើង ទុកសម្គាល់ឲ្យមហាជនដឹងថា ជាតំបន់ហាមឃាត់។ បែរជាខាងសាលារាជធានីភ្នំពេញឯណោះទេ ឈឺឆ្អាលឲ្យអាជ្ញាធរហ៊ុមព័ទ្ធដោយលួសបន្លា រនាំងដែកពីរជាន់យ៉ាងរឹងមាំ និងមានកងកម្លាំងសន្តិសុខ សមត្ថកិច្ចចម្រុះនៅយាមការពាររបាំងនោះទាំងយប់ថ្ងៃ។ នេះបានចំជាឆ្នាំងមិនក្តៅ វាទៅក្តៅគម្របឯណោះ។
ចំណុចដែលត្រូវសង្ស័យមួយទៀតនោះ គឺខាងសាលារាជធានីភ្នំពេញ ចេញបម្រាមហាមមានការជួបជុំនៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យ ដើម្បីស៊ើបអង្កេតរកដានពាក់ព័ន្ធនឹងបទល្មើស។ ប៉ុន្តែសួរថា តើដានទាំងនោះនៅសល់សម្រាប់ឲ្យរកដែរឬទេ? នៅពេលដែលហាមពលរដ្ឋមិនឲ្យចូលទីតាំងនោះ តែបែរជាបណ្តោយឲ្យសមត្ថកិច្ចចម្រុះរាប់ពាន់នាក់ និងឡានទឹកជាច្រើនគ្រឿង ធ្វើដំណើរ និងបរចេញចូលចុះឡើងៗ ជួនកម្លាំងទាំងនោះយកទីតាំងទីលានប្រជាធិបតេយ្យ ជាទីកន្លែងហ្វឹកហាត់សមកម្លាំងត្រៀមបង្ក្រាបបាតុកម្មថែមទៀត។
ដូច្នេះ តើមានអ្វីនៅក្រោយការបិទទីលានប្រជាធិបតេយ្យ?
ទំនងជាបញ្ហានយោបាយឯណោះទេនៅពីក្រោយការបិទទីលានប្រជាធិបតេយ្យនេះ។ ជាបទពិសោធន៍ដែលគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលមិនអាចបំភ្លេចបាននោះ គឺការមើលស្រាលសត្រូវ។ ទំនងជាគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ស្មានខុស ថាការជួបជុំធ្វើបាតុកម្មរាល់ថ្ងៃរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ នៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យ កាលពីខែកញ្ញា ឆ្នាំមុន ធ្វើយូរៗអាចនឹងមានមនុស្សថយចុះ។ ដឹងអី! រឹតតែធ្វើ រឹតតែមានមនុស្សចូលរួមច្រើនឡើងៗ រហូតដល់មានការហែក្បួនបាតុកម្មចល័តក្រវាត់ពេញរាជធានីភ្នំពេញ ដោយមានមនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់ចូលរួម មិនងាយនឹងទប់ស្កាត់បាន។
ការបើកទីលានប្រជាធិបតេយ្យ ឲ្យមានការជួបជុំឡើងវិញ គឺស្មើនឹងការហុចដាវឲ្យគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ចេញមកតតាំងជាចំហជាមួយគណបក្សកាន់អំណាច តាមរយៈការគាំទ្រពីមហាជន។ តាមមើលទៅ អ្វីដែលនៅពីក្រោយការបិទទីលានប្រជាធិបតេយ្យនេះ ទំនងជាគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ភ័យខ្លាចនៃអំណាចពលរដ្ឋ៕
No comments:
Post a Comment