កម្ពុជាជាប្រទេសតូច ប៉ុន្តែមានទីតាំងភូមិសាស្ត្រល្អ ឬជាចំណុចកណ្ដាលសម្រាប់អាស៊ានធ្វើពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ។ សក្ដានុពលនេះ ជាឱកាសសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច បង្កើនអាជីវកម្ម បង្កើតការងារ និងកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ។
ឯកសារជាច្រើនបានរកឃើញថា ការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរបស់ប្រទេសកម្ពុជា ស្ថិតនៅកម្រិតទាបជាងប្រទេសសមាជិកអាស៊ានផ្សេងទៀត។ របាយការណ៍ប្រកួតប្រជែងសកល ដែលហៅជាភាសាអង់គ្លេសថា Global Competitiveness Report បានចាត់ចំណាត់ថ្នាក់ពិន្ទុកម្ពុជាលេខ ៣ ដែលជាពិន្ទុទាបជាងប្រទេសអាស៊ានដទៃទៀត។ ការទទួលបានចំណាត់នេះ ដោយសារតែការដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវគោកមានចំនួនតិច ហើយប្រព័ន្ធផ្លូវរថភ្លើងមានភាពលំបាក។
ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ប្រសិទ្ធភាពនៃការដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវទឹកមានភាពប្រសើរឡើង ប៉ុន្តែតម្លៃនៃការដឹកជញ្ជូនវិញ មានតម្លៃខ្ពស់នៅឡើយ។ ការផ្គត់ផ្គង់ថាមពលអគ្គិសនី ក៏នៅមានតម្លៃខ្ពស់ មិនគ្រប់គ្រាន់ និងខ្វះភាពទុកចិត្តបាន។ បណ្ដាញគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធប្រាស្រ័យទាក់ទង ក៏នៅមានកម្រិតទាប។
ចំណែករបាយការណ៍ភាពវាស់វែងការដឹកជញ្ជូនរបស់ធនាគារពិភពលោក បានចំណាត់ថ្នាក់ប្រទេសកម្ពុជា ស្ថិតនៅលេខ១០០ ក្នុងចំណោមប្រទេស១៥០ នៅលើពិភពលោក។ តួលេខនេះ បញ្ជាក់ថា កម្ពុជាមានសន្ទស្សន៍ដឹកជញ្ជូនទាបជាងប្រទេសដទៃទៀត នៅក្នុងប្រទេសអាស៊ាន។ ភាពអន់ខ្សោយនេះ ដោយសារតែកត្តាសំខាន់ពីរ ទីមួយ ការបង់កម្រៃមិនមានតម្លាភាព ឬតែងបង់មិនផ្លូវការ ដែលបានលាក់បំបាំងការការចំណាយពិតប្រាកដ ជាមូលហេតុធ្វើការចំណាយដឹកជញ្ជូនមានតម្លៃខ្ពស់។ កត្តាសំខាន់ទីពីរ គឺភាពខ្វះខាតនៃរួមបញ្ចូលតែមួយ លើផ្នែកដឹកជញ្ជូនរវាងប្រទេសនៅក្នុងតំបន់ ដែលប៉ះពាល់ដល់ការផ្ទុកទំនិញ ការពន្យារពេល និងជំរុញឲ្យថ្លៃដឹកជញ្ជូនខ្ពស់។
ដើម្បីបង្កើនការតភ្ជាប់អាស៊ាននេះ ប្រទេសកម្ពុជាត្រូវអភិវឌ្ឍផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងការបង្កើនថាមពល តាមរយៈកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងម្ចាស់ជំនួយទ្វេភាគី និងពហុភាគី ផ្នែកឯកជន។ ការវិនិយោគនោះត្រូវផ្ដោតលើការកាត់បន្ថយវប្បធម៌នៃការយកកម្រៃមិនផ្លូវការ កែទម្រង់ប្រព័ន្ធគយ និងការចែករំលែកព័ត៌មាន អំពីតម្លៃនៃការដឹកជញ្ជូនឲ្យបានទូលំទូលាយ។
រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម លោក ស៊ុន ចាន់ថុល មានប្រសាសន៍ថា ប្រទេសកម្ពុជាជាសមាជិកអាស៊ាន ដែលមានការទទួលខុសត្រូវ ដើម្បីកសាងសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ាននៅឆ្នាំ២០១៥។ ដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅនេះ ប្រទេសកម្ពុជា បានវិនិយោគលើផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ក្នុងនោះមានផ្លូវទឹក ផ្លូវដែក និងផ្លូវរថភ្លើង។ បន្ថែមលើនេះ គម្រោងវិនិយោគរបស់អាស៊ាន មួយចំនួនក៏បាន ពង្រីកការតភ្ជាប់រវាងប្រទេសកម្ពុជា ទៅបណ្ដាប្រទេសសមាជិកអាស៊ានដទៃទៀត។
លោក ស៊ុន ចាន់ថុល មានប្រសាសន៍បន្តថា ប្រទេសកម្ពុជាបានប្ដេជ្ញាលើការកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលធ្វើឱ្យទំនិញ និងការចល័តនៃកម្លាំងពលកម្ម បានកាន់តែសេរីនៅក្នុងតំបន់អាស៊ាន។
បច្ចុប្បន្ន ប្រទេសកម្ពុជា បានអភិវឌ្ឍវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដោយសារជំនួយពីប្រទេសចិន។ ចំណែកដៃគូអភិវឌ្ឍនានា ដូចជាប្រទេស ជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង បានផ្ដល់ជំនួយយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ដែលមានតម្លៃជិត ៤០០លានដុល្លារអាមេរិក តាមរយៈធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ីប្រចាំកម្ពុជា។
ប្រធានធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ីប្រចាំកម្ពុជា លោក អៀរិក ស៊ីដវិច (Eric Sidgwick) មានប្រសាសន៍ថាទោះបីជាផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរបស់កម្ពុជា បានរីកចម្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ត្រូវតែបន្តកិច្ចប្រឹងប្រែងរបស់ខ្លួនបន្ថែមទៀត ដើម្បីលើកកម្ពស់ការតភ្ជាប់ទៅកាន់ទីផ្សារអាស៊ាន។
ភាពរីកចម្រើនដែលកម្ពុជាសម្រេចបាន ទាំងការកសាងផ្លូវ និងការដឹកជញ្ជូន គឺគួរឲ្យកោតសរសើរ។ ជាក់ស្ដែង ភាពជោគជ័យនោះបានជំរុញឲ្យពាណិជ្ជកម្មរបស់កម្ពុជា កើនឡើង ប៉ុន្តែកម្ពុជាត្រូវរក្សាកំណើននៃកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធតទៅមុខទៀត។
លោក អៀរិក ស៊ីដវិច បានកត់សម្គាល់ថាការចរាចរទំនិញកាន់តែលឿន កាន់តែថោក និងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ គឺពឹងលើភាពរីកចម្រើនផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងពលកម្មជំនាញ។
ថ្នាក់ដឹកនាំអាស៊ានក៏បានទទួលស្គាល់ថា បញ្ហានានាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចការតភ្ជាប់អាស៊ាននោះ គឺជាឧបសគ្គចម្បងដល់ការបង្កើតសហគមន៍អាស៊ាន។ សេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានរបស់អាស៊ាននៅដើមខែឧសភា ២០១៤ បានបង្ហាញថា ការងារដឹកជញ្ជូន ជាបញ្ហាដែលដោះស្រាយគ្មានព្រំដែន។
សេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានដដែលបានបញ្ជាក់ថា ដើម្បីលើកការតភ្ជាប់អាស៊ាននេះ រដ្ឋាភិបាលនិងផ្នែកឧស្សាហកម្ម ត្រូវយកបញ្ហានេះបញ្ចូលនៅកម្មវិធី និងគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍរបស់ប្រទេសសមាជិកអាស៊ាននីមួយៗ។ កិច្ចការសំខាន់មួយចំនួន ក្នុងការតភ្ជាប់អាស៊ាន រួមមានការកសាងសមត្ថភាព ជាពិសេសការអភិវឌ្ឍធនធានមនុស្សរបស់រដ្ឋាភិបាល និងក្នុងផ្នែកដឹកជញ្ជូន ការលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងរបស់សហគមន៍ និងអ្នកនយោបាយ រួមទាំងការបង្កើតច្បាប់ថ្មីបន្ថែមទៀត ដើម្បីគ្រប់គ្រងកិច្ចការដឹកជញ្ជូនជាដើម។
របាយការណ៍របស់សមាគមប្រជាជាតិអាស៊ីអាគ្នេយ៍ បានប៉ាន់ស្មានថា ការចំណាយលើការកសាងផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរវាងប្រទេសអាស៊ានទាំង១០ យ៉ាងហោចណាស់ត្រូវការទឹកប្រាក់ ៣ពាន់លានដុល្លារអាមេរិកបន្ថែមទៀត។
ស្របពេលដែលអាស៊ាន មានឧបសគ្គជាច្រើន ការវិភាគរបស់ស្ថាប័នអន្តរជាតិ បានអះអាងថា ប័ណ្ណពិន្ទុរបស់អាស៊ាន បង្ហាញឲ្យឃើញថា ប្រទេសសមាជិកអាស៊ានទាំង១០ មិនអាចសម្រេចបាននូវគោលដៅសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអាស៊ាន នៅត្រឹមកាលបរិច្ឆេទ ដែលកំណត់ដោយខ្លួនឯងនៅឆ្នាំ២០១៥ នោះទេ បើទោះជាបីជាកន្លងមក រាល់សកម្មភាពរបស់អាស៊ានសម្រេចបាននូវកិច្ចការវិជ្ជមានមួយចំនួនយ៉ាងណាក៏ដោយ៕
No comments:
Post a Comment