ខេត្តប៉ៃលិន ៖ តាំងពីដើមរៀងមកប្រជាកសិករភាគច្រើនរស់នៅក្នុងខេត្តប៉ៃលិននិយម ដាំដំណាំពោតក្រហមច្រើនជាង ដំណាំណាៗទាំងអស់ ។ ប៉ុន្តែនៅចុងក្រោយនេះ គេសង្កេតឃើញថា ចាប់តាំងពីចុងឆ្នាំ២០១៣ រហូតមកដល់ ដើមឆ្នាំ ២០១៤ ប្រជាពលរដ្ឋស្ទើរតែទាំងអស់បានងាកបែរ ពីការដាំដំណាំពោតក្រហម មកសម្រុកដាំដំណាំដំឡូងមីទៅវិញ ។
ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងបញ្ហាផ្លាស់ប្តូរការដាំដំណាំកសិកម្មបែបនេះ ដោយសារតែពួកគាត់បានពិនិត្យឃើញថា ពោតក្រហមលែង មាន ហាងឆេងខ្ពស់ដូចកាលពីមុនទៀត ហើយពិបាកក្នុងការដាំ និងថែទាំផងដែរ ដោយធ្វើឱ្យកសិករម្នាក់ៗ ខាតបង់ដើម ទុន ដោយសារដំណាំពោតអស់រាប់លាន ។ ប៉ុន្តែបើងាកមកមើលដំណាំដំឡូងមីវិញ គេឃើញថាមានហាងឆេងខ្ពស់ជាង ឆ្នាំមុនៗ និងជាដំណាំដែលងាយស្រួលក្នុងការដាំ និងថែទាំផងដែរ ។
ប្រភពព័ត៌មានពីប្រជាកសិករម្នាក់ ឈ្មោះ គឹម វន ភេទប្រុស អាយុ៦៥ឆ្នាំ រស់នៅភូមិសួនអំពៅលិច សង្កាត់ប៉ៃលិន ក្រុង ប៉ៃលិន បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងថា គាត់មានចម្ការចំនួន៨ហិកតា កាលពីឆ្នាំ២០១៣ គាត់បានដាំពោតចំនួន១ហិកតាហើយ ដាំដំឡូងមីចំនួន៧ហិកតា ។ តែដោយសារកាលពីដើមឆ្នាំ២០១៤ កន្លងមក ដំណាំពោតមានការធ្លាក់ថ្លៃខ្លាំងពេក ដោយគាត់លក់ពោតទុំទាំងស្នូលក្នុង១គីឡូក្រាម ត្រឹមតែ៤.២បាត ទៅ៤.៤បាត (ប្រាក់ថៃ) ទើបកាលពីជាង១០ ថ្ងៃកន្លងទៅនេះ គាត់បានប្តូរមកដាំដំឡូងមីទាំងអស់វិញ ។ គាត់បានបន្តទៀតថា ក្នុងការដាំពោត១ហិកតា ទទួលផលបានត្រឹមតែ៦ទៅ១០តោនប៉ុណ្ណោះ រីឯការដាំដំឡូងមីវិញ ក្នុង១ហិកតា គាត់ទទួលផលបានពី៤០ទៅ៥០តោនឯនោះ ហើយដំឡូងស្រស់នៅឆ្នាំនេះ គាត់លក់ក្នុង១គីឡូក្រាម បានថ្លៃ២.៤បាត ទៅ២.៧បាត ។ តែបើដំឡូងចិញ្ច្រាំ រួចហាលឱ្យស្ងួតវិញ គាត់លក់បានក្នុង១គីឡូក្រាម ថ្លៃ៥.៨បាត ទៅ៦.២បាតឯណោះ ហើយបើទូរទាត់ទៅឃើញថាដំឡូ ងមីលក់បានចំណេញជាងដំណាំពោតឆ្ងាយណាស់ ហើយផលក៏បានច្រើនជាងពោតដែរ ។
ចំណែក លោក សាយ សុផាត ប្រធានមន្ទីរកសិកម្មខេត្តប៉ៃលិន បានឱ្យដឹងថា ការដាំដំឡូងមីនៅដើមឆ្នាំ២០១៤មានការកើនឡើង គឺរហូតដល់ចំនួន២២០៧៥ហិកតា ចំណែកឯដំ ណាំពោតវិញ មានត្រឹមតែ៣១២៥ហិកតាប៉ុណ្ណោះ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំ២០១៣ កន្លងមក ដំណាំពោតមានចំនួន៣២២១២ហិកតា រីឯដំឡូងមីមាន១៨៧៧៤ហិកតា ។ លោកបានបន្ត ទៀតថា ដំណាំពោតដែលគេធ្លាប់នាំចេញទៅប្រទេសថៃនាឆ្នាំ២០១៤នេះមានការធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំងធ្វើឱ្យប្រជាកសិករម្នាក់ៗ ស្ទើរតែបោះបង់ចោលការដាំពោតអស់ទៅហើយ ។ ចំណែកតំលៃដំឡូងមីមានការឡើងថ្លៃជាងឆ្នាំមុន ហើយការប្រមូលផលដំឡូងមីបានមកមានឈ្មួញថៃ ដើរទិញតាមស្តង់ ក៏មានឈ្មួញកណ្តាលខ្មែរដើរទិញផងដែរ ។ បន្ទាប់មកគេលក់បន្តនៅក្នុងប្រទេសខ្លះ នាំចេញទៅលក់នៅប្រទេសថៃខ្លះ ចិនខ្លះ និងទៅប្រទេសវៀតណាមខ្លះ ។ ម្យ៉ាងវិញ ទៀតបច្ចុប្បន្ននេះគេឃើញមានក្រុមហ៊ុនចិនបានចូលមកបណ្តាក់ទុននៅក្នុងខេត្តយើង ហើយក៏មានក្រុមហ៊ុនចិនត្រូវការទិញវត្ថុធាតុដើមដំឡូងមីយកទៅច្នៃកិនធ្វើម្សៅមីផងដែរ ។
ចំណែកប្រជាជនយើងភាគច្រើនបានយល់ដឹងពីរបៀបប្រមូលផលដំឡូងមី បើសិនជាដំឡូងចុះថោកពួកគាត់បាននាំគ្នាយកមកចិញ្ច្រាំហាលឱ្យស្ងួតទុកលក់នៅពេលឡើងថ្លៃ មិនដូចកាលពីមុន គឺពួកគាត់ប្រមូលផលបានភ្លាមលក់ទាំងដំឡូងស្រស់ ទោះបីជាឈ្មួញបង្អាប់ឱ្យតម្លៃថោកក៏ដោយ ព្រោះមិនចេះរបៀបរក្សាទុកឱ្យបានយូរ ។ ពីមុនដកដំឡូងបានភ្លាមដឹកឆ្ពោះទៅស្តង់ភ្លាមៗហើយត្រូវឈ្មួញបន្ថោកតម្លៃយ៉ាងខ្លាំង តែពេលនេះបើសិនជាហាងឆេងចុះថោក ពួកគាត់សុខចិត្តនាំគ្នាចិញ្រា្ចំទុករហូតដល់ឡើងថ្លៃ ទើបពួកគាត់លក់បានប្រាក់យ៉ាងច្រើន ។
មូលហេតុដែលពួកគាត់ដាំដំឡូងមីច្រើននៅឆ្នាំនេះ ដោយសារប្រជាពលរដ្ឋបានដឹងពីរាជរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរខេត្ត បានចុះសារណះជាមួយភាគីថៃ ដោយមិនឱ្យយកពន្ធពេលយើងនាំដំណាំកសិផលចេញទៅក្រៅ ។ ប៉ុន្តែជំនាញមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងចំពោះបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋដែលបានដាំដំឡូងមីច្រើន ដោយនៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំអត់នាំគ្នាដាំដំណាំពោត ដែលមានរយៈពេលខ្លីត្រឹមតែ៤ខែអាចប្រមូលផលបាន ហើយសុខចិត្តដាំដំឡូងមីដែលមានរយៈពេល វែង១ឆ្នាំទើបប្រមូលផល ធ្វើឱ្យពួកគាត់រត់ទៅខ្ចីបុលឥនទានពីធនាគារយកមកទិញម្ហូបអាហារ ប្រចាំថ្ងៃ រហូតដល់ពេលប្រមូលផលដំឡូងនៅចុងឆ្នាំទើបបានប្រាក់សងជំពាក់គេវិញ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតខាងជំនាញក៏ព្រួយផងដែរ ពីការដាំដំឡូងមីជាប់ៗគ្នាជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដែលបង្កឱ្យខ្សោះជីជាតិខូចដី ដែលធ្វើឱ្យទិន្នផលរបស់ដំឡូងមីមានការធ្លាក់ចុះពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ។ តែ បើពួកគាត់ផ្លាស់ប្តូរយៈពេល២ឆ្នាំ ទៅដាំសណ្តែកបាយ សណ្តែកសៀងវិញម្តង នោះដីនឹងមានជីជាតិឡើងវិញ ព្រោះថាការដាំដំឡូងមីស៊ីជីជាតិខ្លាំងណាស់ ហើយបើយើងយល់ដឹងពីការប្រើ ប្រាស់ជីធម្មជាតិ និងជីគីមី នោះធ្វើឱ្យដីនៅមានគុណភាពល្អ ។
ប្រភព: កោះសន្តិភាព
No comments:
Post a Comment